مدتی بود که این وبلاگ داشت خاک میخورد اما آنقدر برایم حرمت دارد و یادگار روزهای خوب است که نخواهم گذاشت بیش از این مهجور و متروک بماند و به امید خدا دوباره با کارهای تازه به روزش خواهم کرد. چنان که دوستان خوبی پیغام گذاشته بودند و همین را خواسته بودند. به شوق همه ی گرامیانی که کارهای من را میخوانند ، دنبال میکنند ، زمزمه می کنند و دوستشان میدارند و منت بر سرم میگذارند.این پست تقدیم به همه ی این دوستان:
به کشورم و همه مردم مهربانش:
فقط تویی که رو زمین
ارزش اونو داری که
سینه سپر کنم برات
به خاطر تو جون بدم
فقط تویی که اون قَدَر
خوبی که می تونم تو رو
تو نقشه ها با افتخار
به این و اون نشون بدم
تو اون قَدَر خوبی که من
هر جای دنیا که باشم
سرم رو بالا می گیرم
اسم تورو جار می زنم
اونقد واسم عزیزی که
به جای عکس این و اون
جلو چشام عکس تو رو
فقط به دیوار می زنم
ایران من! مال منی
با تو پر از آرامشم
برای داشتنت می خوام
همونی که می خوای بشم
منو ببخش اگه همش
وقتی می خوام از تو بگم
بند میاد زبونمو
نمی تونم کم نیارم
منو ببخش که می دونم
روی سرم جا داری و
بازم جسارت می کنم
پا روی خاکت می ذارم
من حاضرم بمیرم و
نذارم اسم پاکتو
یه تازه از راه رسیده
از رو خلیجت بِکَنه
من حاضرم بمیرم و
نذارم هیچ غریبه ای
تو فکر این باشه بخواد
یه وقت بهت دست بزنه
ایران من! مال منی
با تو پر از آرامشم
برای داشتنت می خوام
همونی که می خوای بشم
پویا آریانا-فروردین 92
متن ترانه در سایت عقربه
